Rozdział 10

Rozdział 10

Oczekując szczerości nie  licz na 

Taryfę ulgową ,

Lecz przygotuj się na 

Rozczarowanie.

   -Rzecz w tym, że to prawda- stwierdziła po chwili spokojnym, zdeterminowanym głosem. Odwróciła spojrzenie gdy zaczął wpatrywać się w nią bystrym, lecz niezwykle chłodnym wzrokiem.

- Jesteś kłamczuchą, Caroline- odpowiedział po chwili jednym haustem wypijając brandy. Owszem, była kłamczuchą; okłamywała i jego, i siebie. Z jej ust wyrwało się ciche westchnienie gdy wzruszyła ramionami.

-Jak wolisz- odparła opuszczając salon; kierowała się do prywatnej biblioteki Kol'a umieszczonej na końcu korytarza. Z lekkim uśmiechem zamknęła za sobą drzwi przeczesując palcami niesforne włosy. Usiadła na jednej z dwóch kanap by zaraz położyć się na niej wygodnie czytając "Dumę i uprzedzenie" autorstwa angielskiej pisarki Jane Austen.

   Zagłębiła się w lekturze nie słysząc, że do domu wracają pozostali właściciele. Odłożyła ją dopiero gdy do końca przeczytała ostatni rozdział, a w drzwiach stanął młody Mikaelson.

-Witaj, Caroline.- Od razu pojawił się przy niej mimo, że to ona chciała doń podejść.

-Kol- Na jej wargach pojawił filuterny uśmiech.Objął ją mocno więc z pomrukiem zadowolenia wtuliła nos w zagłębienie szyi mężczyzny. Zaśmiał się targając blond włosy by zaraz zrobić krok w tył.

-Stęskniłaś się ?- Zawadiacko uniósł brwi.

-Ja? Nigdy! Po prostu ładnie pachniesz...- Na powrót ułożyła się na sofie wytykając mu język. Kątem oka spojrzała na zegarek podrywając się szybko.- Idę zapolować- wyjaśniła niezauważalnie wybiegając z rezydencji.

   Zatrzymała się dopiero w lesie, jej zmysły były niezwykle wyczulone. Od dawna się nie żywiła więc mimo, że ofiara była w drugim końcu lasu  bez problemu znała jej miejsce położenia, a nawet wiedziała co właśnie robi. Z lekko kpiącym uśmiechem splotła włosy w kitkę i zarzuciła na głowę obszerny kaptur krwistoczerwonej bluzy ruszając na polowanie. Mruknęła głośno wbijając się w gardło pożywienia, mniej więcej czterdziestoletniego mężczyzny, który rozstawiał w lesie sidła.  Ciepła krew łagodziła jej pragnienie i uspokajała zszargane nerwy pozwalając logicznie myśleć. Na koniec podała mu nieco swojej krwi i wymazując wspomnienie kazała zebrać sidła.  Otarła zakrwawione wargi  wracając do domu.

#Dzień później#

   -Wrócimy z Klausem?- z zadowoleniem powtórzyła zdziwiona blondynka.~ Już w ten  weekend? Jak to możliwe?~ pomyślała jednak uśmiechała się wesoło wtulając w ramię Kola.

***

Wybaczcie, lecz notki nie będą pojawiały się zbyt często. Niestety mam utrudniony dostęp do internetu.