Rozdział 5

 Rozdział 5

Czasami trzeba usiąść obok

I czyjąś dłoń zamknąć

W swojej dłoni, wtedy

Nawet łzy będą smakować jak

Szczęście.

     Siedziały z Rebekah w salonie przeglądając zdjęcia na laptopie gdy zaniepokojony Pierwotny wpadł do pomieszczenia. Prawie w tym samym czasie skierowały na niego zaintrygowane spojrzenia,a on opadł ciężko na fotel krzywiący się przy tym lekko.

-Widziałem przed chwilą Easter- wyjaśnił przeczesując palcami ciemne, przydługie włosy.

- Cholera- mruknęła Forbes wstając. Z zamyśleniem wymalowanym na twarzy przechadzała się po pokoju nerwowym krokiem wyłamując przy tym palce. Dlaczego ta wiedźma musiała zjawić się akurat w Szanghaju?! Chciała tylko odpocząć od nie ich wojny... To tak wiele? W geście rezygnacji zacisnęła dłonie w pięści opadając na kanapę.

-Chcieliśmy spokoju!- z zaciśniętych warg wyrwał się krótki, zrozpaczony jęk. Kol od razu objął mocno dziewczynę samemu z wolna się uspokajając i czując potrzebę pocieszenia nastolatki zaczął głaskać ją po włosach.

- Wszystko jest w porządku...- mruknął jakby do siebie i wymienił spojrzenia z siostrą. Widząc jej zaniepokojenie szybko podjął decyzję.- Wyjeżdżamy do Seulu.

-Tak! Fantastyczne miasto-dziewczyny spojrzały na siebie i wymuszając uśmiechy udały entuzjazm.

# Pół roku później.#

    Uśmiechnięty Kol przedstawiał "siostrom" swoją dziewczynę. Czarnowłosa, pięćset letnia wampirzyca uśmiechała się do nich delikatnie, a jej soczyście zielone oczy błyszczały podekscytowaniem oraz szczęściem. Ubrana w granatową sukienkę przed kolana idealnie pasowała do Kol'a stojącego przy niej w czarnych spodniach i rozpiętej do połowy koszuli w kolorze nocnego nieba.

-Miło mi, wiele o was słyszałam- oznajmiła ciepłym, melodyjnym tonem wtulając się lekko w ramie partnera.  Forbes przez ułamek sekundy przyglądała się dziewczynie nieufnie by zaraz jej twarz rozjaśnił serdeczny uśmiech.

-Nam także jest miło, Nelly- za milczącym przyzwolenie Rebeki odpowiedziała dziewczynie i do czterech szklanek z grubego szkła nalała whisky.

# Pół roku później.#

- Nell! Widziałaś gdzieś moje buty?- Caroline szykowała się do wyjścia na spotkanie z młodym, koreańskim czarownikiem. Ciekawa jego magii zgodziła się na wyjście dzisiejszego wieczora. Krzątała się po garderobie szukając błękitnych szpilek pasujących do czarnych, połyskliwych leginsów i tuniki w kolorze bezchmurnego nieba.

- Tutaj są- rozbawiona czarnowłosa zdjęła je z górnej półki,a Forbes od razu je założyła.

-Dzięki- rzuciła z uśmiechem. Stojąc przed lustrem zrobiła  sobie dopasowany makijaż, a blond włosy spięła w pozornie niedbały kok pozostawiając przy tym luzem kilka kosmyków .

   Spoglądała w lustro i podziwiając swoje odbicie posyłała mu smutny uśmiech, Czy wiedza była warta tej "randki"? Przygryzła dolną wargę i aż podskoczyła słysząc dzwoniący telefon, " Diamentowy kolczyk" rozbrzmiał w całym pomieszczeniu.

-Mama...- przeczytała bezgłośnie napis na ekranie komórki.- Słucham?- odebrała.

-Tęsknie za tobą...- słysząc męski głos do krwi przygryzła dolną wargę czując jak jej stęsknione serce przyspiesza.

-Tyler?- spytała niepewnie,a jej głos załamał się nieznacznie.

-Kocham cię, Caroline- rozłączył się. Dziewczyna pozwoliła by telefon wyślizgnął się jej z dłoni, z cichym trzaskiem opadając na drewnianą podłogę. Ugryzła się w język, a po jej pomalowanych delikatnie policzkach popłynęły kryształowe łzy wraz z makijażem skapując na dywan. Nawet nie próbowała ich zetrzeć, podnosząc telefon wysłała sms' a do Soo.

" Przepraszam, dziś nie mogę. Pojawiły się problemy rodzinne, Caroline."

 Zrzuciła buty i wyszła z garderoby idąc do swojej sypialni. Zamknęła drzwi kładąc komórkę na półce z książkami. Z cichym szlochem opadła na łóżko zwijając się w kłębek. Wybuchnęła głośniejszym płaczem nie wiedzieć czemu zadowolona, że zamknęła drzwi na klucz.

  Jej na wpół martwe serce rozrywał ból tęsknoty jednak po pewnym czasie zmęczenie spowodowało, że płacz zmienił się w rozdzierający szloch. Stojący za drzwiami Kol zapukał cicho lecz nie słysząc żadnego odzewu z jej strony stał dalej na korytarzu. 

   Zmartwienie malowało się na twarzy chłopaka gdy sięgał po swoją komórkę, podjął decyzję i nie zamierzał jej zmieniać....

____

Obiecałam więc jest przed czasem gdyż planuję dodać dziś jeszcze jedną xd... nie zawsze jednak będę dotrzymywać obietnic. Możliwe, że notka obiecana na środę ukaże się dopiero w piątek, wiecie, siła wyższa... Czekam na wasze opinie. 

Pozdrawiam, Kelly.