Rozdział 15

Rozdział 15

"Łatwiej pokochać, gdy się 

Nie kocha, niż

Odkochać po zakochaniu".

~Nelly nie żyje~ powtórzyła w myślach i westchnęła głośno. 

-Dziękuję, że mi o tym mówisz, cenię sobie prawdę, Elijah- oznajmiła spokojnym głosem.

-Wszystko w porządku?- Czuła na sobie jego zaniepokojony wzrok, więc spojrzała na niego z lekkim uśmiechem.

-Należało jej się- wypaliła bez namysłu. Podniosła się ze swojego miejsca, przygryzła wargę w zamyśleniu.- Bawiła się Kol'em- wyjawiła cicho. Na początku lubiła Nelly, dziewczyna była miła i wesoła, lecz z czasem znacznie się zmieniła, wręcz o sto osiemdziesiąt stopni. Była wyrachowana i obojętna na wszystko, uśmiechała się z drwiną i przy każdej okazji kpiła ze swojego chłopaka. W dodatku, gdy wychodziły do klubów podrywała każdego mężczyznę, a Kol'owi robiła sceny zazdrości nawet jeśli prosił barmankę o drinka, bądź rozmawiał z nią bez powodu, z nią lub kelnerką. A Kol zakochany w niej po uszy godził się na wszystko, uszczęśliwiał go każdy uśmiech dziewczyny.

~~Kol~~

   Nagły ból przeszył moją głowę, wyczułem zapach hybryd, a w zasięgu wzroku pojawiła się matka. Nie mogłem powstrzymać krzyku, gdy kołek z białego dębu zagłębił się nieznacznie w moim udzie, jednak jak tylko otworzyłem usta znalazł się w nich koktajl z werbeny. Wyplułem szybko, lecz część spłynęła do gardła raniąc je dotkliwie, język palił, noga pulsowała boleśnie, a z dłoni, owiniętymi sznurem maczanym w werbenie, z głośnym sykiem schodziła skóra. 

-Rebekah?- wychrypiałem, nie było odzewu. Uchyliłem powieki jednak nie byliśmy już przed domem Caroline. Stałem na środku ciemnej, wilgotnej piwnicy, a do ściany naprzeciw mnie przykuta była Rebekah, blond włosy  brudne i potargane, a poparzona skóra twarzy wcale się nie goiła, milczała patrząc na mnie szeroko otwartymi z przerażenia oczyma. Silne ręce boleśnie odwróciły mnie plecami do siostry ukazując brata. Niklaus został pozbawiony koszuli i przybity do ściany. Kołki z białego dębu wbite były w jego dłonie i bose stopy, w dodatku cały obwiązany był sznurami z tojadem i werbeną. Zmarszczyłem nos, ból nie był przyjemny, widok rodzeństwa także, lecz intrygowało mnie jedno, gdzie Nelly i Elijah? Nagły ból przeszył całe ciało, nadeszła moja kolej, by przybić mnie do ściany, a gdy hybrydy to zrobiły w pomieszczeniu pojaśniało, wkroczyła Easther.

-Witajcie, dzieci- przemówiła spokojnym, radosnym głosem. Przymknąłem oczy, jeśli miałem umrzeć to chciałem chociaż wyobrazić sobie coś przyjemnego,a nie obserwować rodzicielkę.  Smagnięcie batem pojawiło się jakby znikąd, nie usłyszałem go, a jedynie poczułem.

~~~~

Klaus otworzył oczy i warknął głośno słysząc trzask uderzenia, nie był zadowolony z sytuacji. Stracił czujność, a teraz życie straci nie tylko on, ale i jego rodzeństwo. Domyślał się, że nikt nie przybędzie z ratunkiem, a nawet jeśli zginie już na starcie. Paliło go całe ciało, lecz najbardziej dłoń, czubek kołka ułamał się i dodatkowo drażnił jego ranę. 

-Zostaw go, matko- rozkazał wściekle. Kobieta przechyliła głowę spoglądając na niego, straciła zainteresowanie swoim najmłodszym synem i podeszła do mieszańca.

-Grzeczniej, chłopcze. Lepiej cię wychowałam- skarciła go. Lekko poruszyła nadgarstkiem, a mocne uderzenie bata spadło na jego tors głębiej wbijając w ciało grube sznury. Nawet nie syknął, nie zamierzał okazywać słabości, nie przy niej.

-I kim teraz jestem?- spytał jej z pogardą, uśmiechał się przy tym z drwiną.

~~~~

-Ruszamy- oznajmił głośno Soo, patrzył pogardliwie na swoją "armię", wątpił, by wszystkim udało się przeżyć.Odwrócił się na pięcie i ruszył w nikomu nie znanym kierunku, prowadził ich zaczarowany kryształ, który wcześniej zanurzył w krwi hybrydy. Wszyscy podążali za nim, a po pewnym czasie Caroline, Elijah i Katherine znaleźli się na przodzie wraz z czarodziejem.

-Jak wielkie straty przewidujesz?- spytała cicho blondynka, wiedziała doskonale, że wszystko ma swoją cenę.

-Moim zdaniem zginie każdy kto spróbuje zgrywać bohatera- odpowiedział, byli już blisko więc przyspieszyli kroku.

***

Jeszcze nie wiem, czy następna notka będzie epilogiem, czy też przed nim pojawi się jeszcze jeden rozdział. 

W dniu Wielkanocy

życzę Wam mocy,

zero zmęczenia,

dużo natchnienia, 

serca szczerego, 

domu ciepłego.

Niech to będzie czas uroczy,

życzę wszystkim miłej nocy.